Dlaczego na patrona szkoły wybraliśmy Joachima Lelewela ?

Joachim Lelewel to postać, której działalność publiczna i naukowa sprzęgnięta została z tragicznymi dziejami polskiego narodu. Stał się symbolem wielkich idei, otoczony już za życia  nimbem uznania i szacunku. Był znakomitym uczonym, niestrudzonym bibliofilem, erudytą, ukochanym profesorem młodzieży wileńskiej. Jako skrzętny badacz źródeł, wszechstronnie wykształcony polihistor i poliglota, człowiek pracowity i obdarzony krytycznym umysłem oraz świetną pamięcią zakładał nową historyczną szkołę, odpowiadającą duchowi romantyzmu. Był uczonym, politykiem, pedagogiem, działaczem społecznym lecz także  o czym wiedzą nieliczni  zbieraczem pieśni ludowych, rysownikiem, numizmatykiem i kartografem. Imponował siłą woli, niezłomnością charakteru, wysokim poziomem etycznym. Jego osoba zasługuje ze wszech miar na wyróżnienie jako wzór godny naśladowania, wzór Polaka, obywatela - demokraty i człowieka.

W karykaturze Cypriana Norwida 

W środowisku emigrantów polskich postać wybitnego uczonego wzbudzała powszechną ciekawość. Wygląd zewnętrzny, sposób ubierania się i styl życia Lelewela przykuwały uwagę artystów. On sam niezmiernie rzadko wyrażał zgodę na pozowanie. Dlatego też większość zachowanych portretów, szkiców i karykatur powstała bez wiedzy Lelewela. Przedstawiano go często w niebieskiej robotniczej bluzie, która stanowiła nieodłączny element codziennego stroju, znanego w całej Brukseli. Byt to także jeden ze sposobów okazywania demokratycznych poglądów uczonego.

karykatura

 Życiorys

Joachim Lelewel urodził się 22 marca 1786 roku w Warszawie. Jego rodzicami byli Karol - podskarbi Komisji Edukacji Narodowej i Ewa z Szeluttów. Od 9 roku życia pobierał systematyczną naukę. Początkowo było to nauczanie domowe - w Woli Cyganowskiej a następnie w Okrzei. W wieku 14 lat rozpoczyna naukę w trzeciej klasie konwiktu O.O. Pijarów w Warszawie. Po ukończeniu piątej klasy i 18 lat rozpoczyna studia na Uniwersytecie Wileńskim. Kończąc studia podejmuje krótkotrwałą pracę nauczyciela historii w Liceum w Krzemieńcu. Następnie, również krótko, pracuje jako urzędnik w Ministerium Spraw Wewnętrznych w Warszawie. W czasie wojny Napoleona z Rosją przebywa w rodzinnej Woli Cyganowskiej. Po 1815 roku, już w Królestwie Kongresowym, jest zastępcą profesora w katedrze historii na Uniwersytecie Warszawskim. Wykłada także bibliografię na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych oraz historię XVI - XVIII wieku. Od 1822 roku rozpoczyna pracę jako profesor zwyczajny historii powszedniej na Uniwersytecie Wileńskim. Ukaz carski, usuwający Lelewela z Uniwersytetu, powoduje powrót do Warszawy. Tu bierze udział w pracach Towarzystwa Przyjaciół Nauk, angażuje się także w działalność tajnych związków - Towarzystwa Patriotycznego i Wolnomularstwa Narodowego.

lelewel

W 1828 roku zostaje wybrany posłem do sejmu z powiatu żelechowskiego. Uczestnicząc w pracach sejmu prowadzi działalność opozycyjną, krytykuje projekty rządowe. Podejmuje kontakty z Mochnackim oraz przywódcami spisku podchorążych. W momencie wybuchu powstania listopadowego powołany zostaje do Rady Administracyjnej, a następnie do Rządu Narodowego. Przewodzi także Towarzystwu Patriotycznemu. Po upadku powstania udaje się na emigrację do Paryża. Prowadzi tu czynną działalność polityczną tworząc Komitet Narodowy Polski. W 1832 roku zostaje usunięty z Paryża i udaje się do Brukseli. Kontynuuje tu działalność paryską. Tworzy bądź uczestniczy w takich związkach czy przedsięwzięciach jak: Młoda Polska, Związek Ludu Polskiego, Zjednoczenie Emigracji Polskiej, Międzynarodowe Towarzystwo Demokratyczne.

Ciężko chory zostaje przewieziony do Paryża. Tu umiera 29 maja 1861 roku i zostaje pochowany na cmentarzu paryskim - Montmartre. W roku 1929, zgodnie z ostatnią wolą Lelewela, zwłoki zostały przeniesione do Wilna.